Het probleem is niet dat er geen controle is op subsidies, wel dat die blijkbaar selectief is.

Als sociaal werker van opleiding moet ik even iets kwijt. Want ik lees de afgelopen dagen echt heel wat onzin over subsidies en het middenveld.

Al vanaf mijn tienerjaren zie ik hoe heel wat sterke organisaties die broodnodig werk doen keer op keer botsen op dezelfde muren : veel administratie om subsidies te krijgen, die beperkte subsidies al dan niet binnenhalen en het onderste uit de kan halen om elke euro goed te laten renderen. Dat is de realiteit voor heel wat socio-culturele organisaties.

Geloof me vrij. Die bedragen staan mijlenver van wat er de afgelopen dagen allemaal in de kranten te lezen stond. Het gaat vaak over projectsubsidies waardoor heel wat organisaties onvoldoende structureel en op lange termijn kunnen werken. Frustrerend en beknottend voor het engagement van velen, en het afremmen van broodnodige projecten.

Sociaal werkers zijn boots on the ground. Zijn mensen die op het terrein, op straat en rechtstreeks met mensen werken. Het is werk dat op microniveau een wereld van verschil maakt. Het is vaak ver weg van de schijnwerpers en onder de waterlijn.

Maar toch lees je de afgelopen dagen heel wat geluiden over ‘subsidies’. Dat er teveel zijn, dat het afgeschaft moet worden, dat ze herbekeken moeten worden, dat de kraan dicht moet. Alsof we vandaag in een realiteit wonen waar het geld niet op kan en elke organisatie zo maar wat mag doen. De organisaties die ik ken moeten elke euro die ze uitgeven drie keer omdraaien en vier keer verantwoorden. En ze worden gecontroleerd. Tot in details. En dat is goed, want zo hoort het ook. Als je met publieke middelen werkt moet je dat ook met de hoogste standaarden en verantwoordelijkheidszin doen.

Het controleren is niet het probleem. Wel dat er in specifieke gevallen te weinig wordt gecontroleerd blijkbaar. En de vraag is waarom? Is het normaal dat wanneer een politieke meerderheid gecharmeerd is door een idee er plots veel meer middelen en veel minder controle zou zijn? Is dat de primaat (het recht) van de politiek om daar over te beslissen? Neen. Absoluut niet. De regels moeten altijd en voor elke organisatie hetzelfde zijn.

Dus dit is veel meer een politieke discussie, waarom is hier veel meer geld en veel minder controle geweest? Dat zijn de vragen waar ik een antwoord op wil hebben. En dit is helemaal geen discussie over subsidies. Want zij die nu het moment zien om te pleiten om subsidies af te schaffen zijn doorzichtig. Ze willen gewoon afrekenen met een kritisch middenveld. En daar verzet ik mij fundamenteel nodig. Het sociaal-cultureel middenveld is broodnodig. Nu, in deze ontwrichtende tijden, zelfs meer dan ooit.